کد مطلب:41817 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
بنگر به موسی علیه السلام هنگامی كه گفت: «پروردگارا به آنچه از خیر و نیكویی برایم فرستی، نیازمندم». به خدا كه نیاز و درخواست موسی جز گرده نانی كه بخورد چیز دیگری نبوده است (چون مدتی بر او می گذشت و خوراك او گیاهان زمین بود) تا جایی كه سبزی گیاهان از نازكی پوست شكم او و شدت لاغری، نمایان بود. اگر خواهی به داود نبی علیه السلام نگاهی بینداز، همان صاحب مزامیر و خنیاگر بهشتیان؛ كسی كه با ساختن زنبیلهایی از لیف خرما از دست رنج خود ارتزاق می كرد، و آنها را به بازار عرضه می داشت و از مجلسیان خود برای فروش آنها كمك می خواست و از درآمد آن قرص نانی جوین تهیه می كرد و روزگار می گذراند. اگر خواهی از عیسی بن مریم بگویم، كسی كه هنگام خواب سنگ را بالش خود می ساخت. و جامه ای زبر و خشن بر تن می كرد و خوراك ناگوار می خورد و گرسنگی می كشید. چراغ شبش روشنایی ماه بود و سرپوش زمستانش آسمان مشرق و مغرب [صفحه 430] (جایی نداشت كه در آن بیاساید) میوه و گیاه او همان بود كه برای بهایم می رویید. نه همسری داشت كه او را فریفته سازد و نه فرزندی كه او را اندوهگین نماید. نه اموالی انباشته بود كه او را از توجه به خدا بازدارد و نه حرصی كه وی را خوار و زبون سازد. پاهایش مركب راهوارش بود و دستهایش تنها خدمتگزارش.... 2. اگر بقا و خلود در دنیا برای كسی مقدور بود، و اگر فرار از چنگال مرگ برای بشری امكان داشت، بی شك قهرمان این میدان، سلیمان بن داود بود؛ كسی كه سلطنت و پادشاهی جن و انس را با مقام بلند نبوت جمع كرده بود و آن را توأم و همراه داشت. اما هنگامی كه عمر او به پایان رسید و بهره ی او در این دنیا به انجام رسید، تیرهای مرگ از كمان نیستی و نابودی او را نشانه كردند و شهرها و خانه ها را از وجود او خالی نمودند و دیگران را به میراث وی نشاندند. 1. قال علی علیه السلام:... لقد كان فی رسول الله صلی الله علیه و آله كاف لك فی الأسوة و دلیل لك علی ذم الدنیا و عیبها و كثرة مخازیها و مساویها اذ قبضت عنه أطرافها و وطئت لغیره أكنافها و فطم عن رضاعها و زوی عن زخارفها و ان شئت ثنیت بموسی كلیم الله علیه السلام حیث یقول: (رب انی لما أنزلت الی من خیر فقیر) و الله ما سأله الا خبزا یأكله لانه كان یأكل بقلة الأرض و لقد كانت خضرة البقل تری من شفیف صفاق بطنه لهزاله و تشذب لحمه. و ان شئت ثلثت بداود علیه السلام صاحبا لمزامیر و قاری ء أهل الجنة فلقد كان یعمل سفائف الخوص بیده و یقول لجلسائه: أیكم یكفینی بیعها؟ و یأكل قرص الشعیر من ثمنها. ان شئت قلت فی عیسی بن مریم علیه السلام فلقد كان یتوسد الحجر و یلبس الخشن و یأكل الجشب. و كان ادامه الجوع و سراجه باللیل القمر و ظلاله فی الشتاء مشارق الأرض و مغاربها و فاكهته و ریحانه ما تنبت الارض للبهائم و لم تكن له زوجة تفتنه و لا ولد [صفحه 431] یحزنه و لا مال یلفته و لا طمع یذله، دابته رجلاه و خادمه یداه.[1] . 2.... فلو أن احدا یجد الی البقاء سلما أو الی دفع الموت سبیلا لكان ذلك سلیمان بن داود علیه السلام الذی سخر له ملك الجن و الانس مع النبوة و عظیم الزلفة، فلما استوفی طعمته و استكمل مدته رمته قسی الفناء بنبال الموت و أصبحت الدیار منه خالیة و المساكن معطلة و ورثها قوم آخرون....[2] . [صفحه 432]
1. در رفتار خود، همین مقدار كافی است كه بر سیره و روش رسول گرامی صلی الله علیه و آله بسنده كنی و او را پیشوا و مقتدای خود سازی و در نكوهش دنیا و پستیهای آن و زبونی و عیبهای بیشمار آن، به آن حضرت تأسی ورزی و از او بیاموزی كه چگونه دنیا و فریبندگیهای آن، دامان خود را از برابر دیدگان او برچیده و آن را در مقابل دیگران گسترده است؟! از نوش دنیا هیچ نخورد و از زیورهایش بهره ای نبرد....
صفحه 430، 431، 432.